آیا خواستگاری مرد از زن، اهانت به زن نیست؟
در باب خواستگاری هیچ حکم و الزامی در اسلام نیست که حتما باید مرد از زن خواستگاری کند و اگر جایی زن، مورد مناسب و همکفوی پیدا کرد می تواند با رعایت شرایط کسی را واسطه کند تا از آن مرد خواستگاری کند چنانکه حضرت خدیجه(س) اینچنین از پیامبر اکرم(ص) خواستگاری نمودند.
و اما در باب خواستگاری مرد از زن؛ این رسم که از قدیم الایام بوده یک تدبیر ظریفانه و عاقلانه برای حفظ حیثیت و احترام زن است چرا که طبیعت و غریزه مرد طلب و نیاز است و غریزه زن جلوه و ناز. زن همیشه دوست دارد مطلوب و معشوق کسی باشد و اینکه به دنبال مردی بدود بر خلاف حیثیت و احترام شخصیت و مقام زن است.
در واقع خواستگاری مرد از زن یعنی یک مرد با همه مردی و مردانگی در هر مقام و هر وضعی در مقابل زیبایی و جمال زن خضوع می کند و در واقع خود را نیازمند به عشق او و او را بی نیاز از خود معرفی می کند و این مساله نه تنها اهانت نیست بلکه مظهر عالیترین احترام به مقام زن است.
این نکته نیز گفتنی است مرد بر طبق خلقتش برایش قابل تحمل است که از زنی خواستگاری کند و جواب رد بشنود و دوباره از زن دیگری خواستگاری کند و جواب رد بشنود تا بالاخره رضایت زنی را برای همسری خود بدست آورد. اما برای زن که دوست دارد محبوب و معشوق کسی باشد اصلا قابل تحمل و موافق غریزه نیست که مردی را به همسری خود دعوت کند و احیانا جواب رد بشنود و سراغ مرد دیگری برود.
